• epitety: (nagromadzenie epitetów zaimkowych mówiących o przynależności, pojawia się jeden określający cechę rzeczownika ich funkcja to dopowiedzenie cech)
mej duszy
moim sercu
codzienną zgryzotę
mój wróg
moje oczy
moi przeciwnicy
Twemu miłosierdziu
• pytania retoryczne: (nie wymagające odpowiedzi wskazują na ważkie dla podmiotu lirycznego sprawy)
Jak długo, panie, całkiem o mnie nie będziesz pamiętał?
Dokąd kryć będziesz przede mną obliczę?
A w moim sercu codzienną zgryzotę?
Jak długo mój wróg nade mnie będzie się wynosił?
• wykrzyknienie: (forma apelu do Boga, wzmacnia przekaz)
Spojrzyj, wysłuchaj, Panie, mój Boże!
• apostrofy: (zwroty bezpośrednie wskazują na adresata)
Spojrzyj, wysłuchaj, Panie, mój Boże!
• anafora: (podkreśla ważność słów, w tym wypadku długość oczekiwania na odzew)
Dokąd kryć będziesz przede mną obliczę?
Dokąd w mej duszy będziesz przeżywał wahania,
• cytat: (przytoczenie czyjejś wypowiedzi, uwiarygodnienie słów)
"Zwyciężyłem go"
• metafory: (budują nowe wartości, uplastyczniają obraz)
Oświeć moje oczy, bym nie zasnął w śmierci,
• paralelizmy składniowe: (podobna budowa zdań nadaje swoistą melodykę utworowi)
Dokąd kryć będziesz przede mną obliczę?
Dokąd w mej duszy będziesz przeżywał wahania
Jak długo, panie, całkiem o mnie nie będziesz pamiętał?
Jak długo mój wróg nade mnie będzie się wynosił?
• paralelizmy znaczeniowe: (powtórzenie podobnego motywu w innej formie, potęguje przekaz)
Spojrzyj, wysłuchaj, Panie, mój Boże!
Oświeć moje oczy
niech się cieszy we mnie serce z twojej pomocy
chcę śpiewać panu, który obdarzył mnie dobrem.