Odpowiedź:
Czy zgadzasz się ze stwierdzeniem, że każdy ma w sobie ludożercę?
19
WRZ
Czy zgadzasz się ze stwierdzeniem, że każdy ma w sobie ludożercę?
Ludożerca- człowiek, zwykle członek pierwotnego plemienia, jedzący ludzkie mięso. Słowo to jednak możemy rozumieć w dwojaki sposób. W wierszu Tadeusza Różewicza pt. „List do ludożerców” autor porównał kanibali do ludzi egoistycznych, antypatycznych i samolubnych. Czy każdy z nas ma w sobie takiego ludożercę? Uważam, że na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi, dlatego rozważę oba przypadki.
Na początku chciałbym nadmienić fakt, że niektórzy ludzie są skupieni na sobie, niewyrozumiali i samolubni, dążą do celu za wszelką cenę. Egoizm przejawia się u nas w życiu codziennym. Ludzie często zawiązują przyjaźnie i znajomości, spotykają się i rozmawiają, lecz gdy jedna osoba potrzebuje pomocy bądź ma problem, nie ma chętnych do wsparcia. Ten problem istnieje również w przestrzeni publicznej. Jesteśmy obojętni wobec starszej osoby stojącej w autobusie, przychodni zdrowia. Nie reagujemy na przemoc i agresję w szkole, na ulicy. Jesteśmy nieczuli na bezdomnych i potrzebujących. Są to przypadki apatii i egoizmu, które można nazwać również ludożerstwem.
Na świecie jednak obok ludożerców żyją ludzie o dobrych sercach, wrażliwi i pomocni. Angażują się w pracę na rzecz różnych instytucji charytatywnych. Często stawiają oni pomoc drugiemu człowiekowi ponad swoje potrzeby. Przykładami takiej postawy mogą być misjonarze- świeccy i duchowni. Wyjeżdżają oni do bardzo odległych i ubogich krajów, aby nieść pomoc. Często, aby to czynić, muszą poświęcić swoje rodziny, karierę zawodową czy też przyjaciół. Przykłady bezinteresownej pomocy możemy również szukać w najbliższej okolicy. W naszej szkole również są takie osoby. Niektórzy uczniowie angażują się w pracę w lokalnym wolontariacie poprzez różne akcje tj. Zbiórki pieniędzy, pomoc osobom starszym czy działanie na rzecz miejscowego domu seniora. Takie postawy przybliżają nas do ludzi, pozwalają zrozumieć oraz otworzyć się na innych. Można również powiedzieć, że praca na rzecz drugiego człeka nas uszlachetnia.
Kończąc moje rozważania stwierdzam, że nie każdy człowiek kryje w sobie ludożercę. Pomimo wielu wad, w ludziach jest dużo dobra. Aby zabić w sobie ludożercę, musimy walczyć ze swoimi słabościami i starać się dostrzegać potrzeby drugiego człowieka, i nie być wobec nich obojętnym.