1 jakie miasta świadczyły o wysokim poziomie rozwoju cywilizacji Doliny Indusu(2nazwy)2. Jaki lud doprowadził do upadku cywilizacji Doliny Indusu3. Z jakiej dynastii pochodził wybitny władca Aśoka4. Jaka religia z czasem stała się dominująca w Indiach po upadku cywilizacji Indusów5. Jak nazywa się koncepcja według której człowiek odradza się po śmierci poprzez wędrówkę dusz6. Jak nazywa się w buddyzmie stan całkowitego wyzwolenia od cierpienia7. Nad jaką rzeką powstało najstarsze państwo chińskie8. Jak nazywały się dynastię które rządziły tym państwem(2dynastie)9. W którym wieku doszło do ponownego Zjednoczenia Chin10. Kto był pierwszym chińskim cesarzem11. Jak system filozoficzny stał się w drugim wieku p.n.e. religią państwową w Chinach12. Jak nazywa się doktryna której twórcom jest Filozof Chiński laozi13. Jakie dwa wynalazki były przez wieki głównymi chińskimi towarami eksportowymi

Miasta, które świadczyły o wysokim poziomie cywilizacyjnym Doliny Indusu to:

• Mohendżo-Daro miasto w pobliżu Indusu posiadające instalacje wodno-kanalizacyjną, otoczone murami, zbudynkami spichlerza, łazi i domu wodza. 

Harappa to z kolei miast,  którego głównym miejscem była cytadela. Miało ono również znakomicie rozwinięty system wodno-kanalizacyjny.

Do upadku cywilizacji Doliny Indusu doprowadził lud Airów.

• Powszechnie uważa się, że do upadku Doliny Indusu przyczynił się najazd Airów. Około 1500 roku p.n.e. Do upadku tej cywilizacji przyczyniły się też zmiany klimatyczne susze, wysychanie rzek, rabunkowa eksploatacja środowiska. Przyczyną upadku było też zbyt gęste zaludnienie miast, choroby, co za tym idzie utrudnione kontrolowanie ich organizacji, handlu.

Wybitny władca Aśoka 269–232 p.n.e. – to władca indyjskiego imperium Maurjów.

• Dynastia Maurjów sprawowała władzę w latach od ok. 320 do ok. 185 p.n.e., kiedy to pod jej rządami znajdował się większość terenów subkontynentu Indyjskiego.

Wedyzm to jedna z najstarszych religii Indii.

• Księgi Wedy zawierają m.in. informacje dotyczące Airów. Wykorzystując jeszcze poematy epickie „Ramajana” i „Mahabharata” można zdobyć wiedzę o relacjach  i podziałach społecznych panujących w Indiach za czasów Airów. Wedyzm przekształcał się w braminizm co jest etapem przejściowym między wedyzmem, a hinduizmem.  

Reinkarnacja.

• Wiele religii, wierzenia zakłada nieśmiertelność duszy. Niektóre z nich zakładają, że dusza przechodzi przez kolejne wcielenia: rośliny, zwierzęcia, człowieka. Dzieję się tak dlatego, że dusza nie jest doskonała i podczas wcieleń pozbywa się niedoskonałości. Te kolejne wcielania duszy to reinkarnacja.  

W buddyzmie stan całkowitego wyzwolenia od cierpienia to nirwana.

W dorzeczu rzeki Huang He w IV tysiącleciu p.n.e. powstawała cywilizacja chińska.   

Dynastia Ming 1368-1644 dynastia Qing 1368-1644 to dwie dynastie, które rządziły państwem Chnskim.

W 220 r. Cesarstwo Chińskie rozpadło się na trzy oddzielne państwa: Shu, Wei, Wu. W 263 r. panstwo Shu zostało podbite przez państwo Wei. W 265 r. w podczas panowania dynastii Jin państwo Wei a w 280 r. podbiło także państwo Wu. 

Qin Shi Huangdi /259 p.n.e. - 210 p.n.e./ był pierwszym chińskim cesarzem, który zjednoczył Chiny. Za jego czasów powstał chiński mur, kanały nawadniające, sieć dróg, ujednolicono też system miar, wag. Został wówczas także ujednolicony system administracyjny, wojskowy. Qin Shi Huangdi rządził państwem jak dyktator – porządek zaprowadzał metodami terroru. 

Konfucjanizm w II wieku p.n.e. stał się religią państwową.

• Konfucjanizm postulował on stosowanie się do idei tradycyjnych zależności w rodzinie w społeczeństwie, wykonywanie swoich obowiązków i pogodzenie się ze swoją pozycją społeczną. Konfucjusz uważał, że system państwowy to przedłużeniem relacji panujących w rodzinie. Władca w państwie jest odpowiednikiem ojca rodziny. Siłą władcy miała być według niego mądrość, wykształcenie sprawiedliwość i dobroczynność.

Laozi to twórca taoizmu.

• Taoizm to jeden z głównych nurtów klasyczne filozofii chińskiej. Jest autorem jednej z najważniejszych ksiąg taoistycznych. Nosi ona tytuł: „Daodejing” w tłumaczeniu na język polski znaczy: „Księga Drogi i Cnoty”.

Głównymi chińskimi towarami eksportowymi była porcelana, jedwab.