Odpowiedź:
Różnice w wysokości pięter klimatyczno-roślinnych w zależności od pasma górskiego wynikają z klimatu w jakim leżą - góry znajdujące się w strefie międzyzwrotnikowej (np. Himalaje) najwyższe i "najsurowsze" piętra posiadają dopiero na wysokości ponad 5000 m n.p.m, gdyż na przedgórzu klimat jest ciepły, średnia roczna temperatura powietrza wynosi ponad 20-30 stopni Celsjusza, a ponieważ temperatura spada wraz z wzrostem wysokości o średnio 0,6 stopnia Celsjusza na 100 metrów, to by wartość średniej rocznej temperatury powietrza sięgnęła wartości na minusie i by wytworzyły się piętra subniwalne i niwalne wysokość bezwzględna musi być wysoka. Natomiast w klimatach okołobiegunowych lub umiarkowanych chłodnych, np. w górach Skandynawskich, przy podnóżu temperatura powietrza już jest stosunkowo niska, więc według gradientu wilgotnoadiabatycznego, do pojawienia się piętra subniwalnego/niwalnego nie potrzeba "przejść tak dużo w górę" jak to jest w strefie międzyzwrotnikowej.
Różnice w wysokości pięter klimatyczno-roślinnych w zależności od ekspozycji stoku wynikają z tego, że jeden stok jest oświetlony lepiej niż drugi, stąd na stoku oświetlonym średnia temperatura powietrza będzie wyższa, a "surowsze" piętra klimatyczno-roślinne zaczną pojawiać się wyżej niż jest to na nieoświetlonym stoku. Na północ od zwrotnika Raka stokiem oświetlonym będzie stok południowy, ponieważ poprzez nachylenie osi Ziemskiej w stosunku do orbity planety słońce w szerokościach geograficznych powyżej zwrotnika Raka będzie zawsze po południowej stronie nieba, czyli stok zwrócony w południe będzie lepiej oświetlony. W strefie międzyzwrotnikowej stok południowy i północny w zależności od pory roku mogą być oświetlone, natomiast na południe od zwrotnika Koziorożca, stok północny będzie zawsze oświetlony.
wiem, że długa i zawiła odpowiedź, ale inaczej się nie da, bp pytanie jest dosyć trudne do wytłumaczenia w słowach.