1. Zwolnienie się miejsca na stanowisku latarnika w Aspinwall niedaleko Panamy.
a. Podejrzenie, że latarnik został zmyty ze skały przez fale.
b. Konieczność znalezienia przez konsula Stanów Zjednoczonych Izaaka Falconbridge’a następnego latarnika przed zapadnięciem zmroku.
c. Duże wymagania stawiane kandydatom na latarnika.
d. Brak chętnych do objęcia funkcji latarnika.
2. Zgłoszenie się jednego kandydata na latarnika do konsula.
a. Dobre wrażenie wywarte na konsulu przez wygląd kandydata.
b. Przeegzaminowanie kandydata przez konsula i dowiedzenie się, że jest on Polakiem i nazywa się Skawiński.
c. Przedstawienie przez Skawińskiego świadectw odbycia bohaterskiej służby wojskowej.
d. Wątpliwości konsula spowodowane podeszłym wiekiem Skawińskiego.
e. Proszenia konsula o posadę i przekonanie go przez Skawińskiego.
f. Poinformowanie Skawińskiego przez konsula, że za każde uchybienie w służbie zostanie zwolniony.
3. Zapalenie przez Skawińskiego latarni po raz pierwszy.
a. Rozmyślania latarnika o swoim położeniu .
b. Marzenia o spędzeniu na wysepce reszty życia.
c. Wspominanie burzliwych losów swojego życia, nad którymi zdawało się ciążyć jakieś fatum.
d. Wskazywanie przez Skawińskiego na Gwiazdę Polarną jako przyczynę jego niepowodzeń i wiecznej tułaczki.
4. Postawa Skawińskiego wobec przeciwności losu.
a. Naiwna dobroć nowego latarnika.
b. Wiara Skawińskiego w to, że jeszcze będzie dobrze, mimo ciągłych niepowodzeń.
c. Coraz większa skłonność do popadania w nostalgię spowodowana brakiem odmiany losu.
d. Szczęście starego człowieka wywołane wiarą w to, że jego los odmienił się po objęciu posady latarnika.
5. Życie codzienne na latarni.
a. Szczęśliwa monotonia spokojnych dni latarnika.
b. Sumienne wypełnianie powierzonych obowiązków.
c. Obserwowanie morza i statków, karmienie mew, zbieranie ślimaków i muszli, nocne łowienie ryb przez latarnika.
6. Niedzielne wyprawy Skawińskiego do kościoła.
a. Przypinanie odznaczeń otrzymanych na wojnie do kapoty strażniczej; dumne noszenie odznaczeń.
b. Zadowolenie mieszkańców z tego, że ich latarnik nie jest heretykiem.
c. Kupowanie lub pożyczanie gazety od Falconbridge’a i szukanie w niej wiadomości z Europy
7. Rozmowy Skawińskiego ze strażnikiem Johnsem, który przywoził mu jedzenie .
8. Wycofywanie się Skawińskiego ze świata.
a. Zaprzestanie niedzielnych wypraw do kościoła, czytania gazety, rozmów z Johnsem.
b. Rozwijanie się u Skawińskiego poczucia mistycyzmu i zjednoczenia z otaczającym światem.
c. Regularne zapalanie latarni przez Skawińskiego i znikanie jedzenia z brzegu wysepki świadectwami tego, że wciąż żyje.
9. Otrzymanie przez Skawińskiego paczki z książkami ze Stanów Zjednoczonych.
a. Zaskoczenie Skawińskiego na widok polskich książek.
b. Przypomnienie sobie o wsparciu finansowym udzielonym polskiemu Towarzystwu w Nowym Jorku.
c. Burza uczuć latarnika.
d. Rozpoznanie nazwiska autora pierwszej z książek i przypomnienie sobie, że słyszał o nim kiedyś w Paryżu.
10. Lektura Pana Tadeusza.
a. Poczucie, że wraz z początkiem lektury na wysepce rozpoczyna się coś uroczystego.
b. Płacz latarnika po przeczytaniu pierwszych zdań książki.
c. Wspominanie czterdziestoletniej nieobecności w kraju ojczystym i braku kontaktu z językiem polskim.
d. Poczucie niezwykłości tego, że jego mowa ojczysta odnalazła go na samotnej wysepce.
11. Zatopienie się w lekturze dzieła Mickiewicza przez Skawińskiego.
a. Przylot mew do latarnika o godzinie, o której je zazwyczaj karmił.
b. Oddanie mewom całego jedzenia przez zaczytanego mężczyznę.
c. Zaśnięcie Skawińskiego nad książką i powrót w marzeniach sennych do rodzinnej wsi i lat młodości.
d. Niewłączenie latarni.
e. Przyjazd Johnsa i obudzenie latarnika.
f. Zwolnienie Skawińskiego ze służby za zaniedbanie obowiązków, które spowodowało rozbicie się statku.
12. Dalsza tułaczka byłego latarnika.
a. Skawiński na statku z Aspinwall do Nowego Jorku.
b. Posunięcie się w latach spowodowane zmartwieniami.
c. Przyciskanie przez Skawińskiego książki do piersi.