Odpowiedź:
Na Dalekim Wschodzie powstawała potęga, która miała zaważyć w nie-dalekiej przyszłości na losie ziem ruskich. W XII wieku plemiona mongolskie koczujące na terenach dzisiejszej Mongolii, Mandżurii i południowo-wschodniej Syberii weszły w okres głębokich przemian społecznych. Ich rodowy ustrój uległ ostatecznemu rozkładowi, następowało rozwarstwienie członków dawnej wspólnoty rodowej. Te rodziny, które potrafiły wówczas różnymi drogami zdo-być sobie dostatki i niewolników oraz uzależnić od siebie zubożałych członków rodu, znalazły się na czele wspólnot nowego typu. Zwane były ordami i miały charakter militarny. Ordy łączyły się w większe jednostki – plemiona. Rządzili nimi wodzowie, których władza nad współplemieńcami była nieograniczona. Przysługiwał im tytuł chana. Pod wpływem kontaktów z cywilizowanymi lu-dami z południa i zachodu różnicowały się miejscowe społeczeństwa. Wyłoniła się grupa starszyzny plemiennej, tzw. nojonów – posiadaczy najliczniejszych stad, które wypasali uzależnieni od nich aratowie. Pojawił się feudalizm ko-czowniczy. Nojonowie tworzyli wokół siebie zbrojne drużyny, złożone z nuke-rów, którym za służbę wojenną oddawali w użytkowanie pewna liczbę bydła. W walkach między nojonami wyrastały organizacje plemienne, z których kształto-wały się pierwsze państwa barbarzyńskie.
Autor:
cloedickson
Oceń odpowiedź:
0