Młoda Polska – polska odmiana modernizmu w literaturze, muzyce i sztuce polskiej przypadającego na lata 1890–1918. Nazwa tego prądu artystycznego jest analogiczna np. do Młodych Niemiec lub Młodej Skandynawii.
Młoda Polska to okres w historii literatury i sztuki przypadający na czas twórczości dwóch pokoleń – pisarzy urodzonych w latach 60. i 70. XIX wieku. Rozwijała się jako odpowiedź na sytuację ideową, filozoficzną, polityczną i artystyczną końca wieku, którą młodopolanie oceniali negatywnie.
Świadczyło o tym poczucie ogólnie pojmowanego kryzysu wartości i systemów filozoficznych (o charakterze przyrodniczym i materialistycznym, zastępowanych teraz myślami o charakterze idealistycznym, fantastycznym, irracjonalnym). Ówcześni twórcy uważali, że zachodnia cywilizacja nie ma już człowiekowi nic więcej do zaoferowania, a świat zmierza ku nieuchronnej katastrofie.
CHARAKTERYSTYKA EPOKI
Młoda Polska zakładała nie tylko nowatorstwo, ale także sięganie do przeszłości, na co wskazuje jej inna nazwa: neoromantyzm. W ten sposób podkreślano nawiązanie do tradycji romantycznej w literaturze i sztuce. ... Artyści coraz chętniej podkreślali duchowe powinowactwo z twórcami romantyzmu i ich utworami.
POSTACIE
Maryla Wolska,
Stanisław Wyrzykowski,
Stanisław Wyspiański,
Gabriela Zapolska,
Stefan Żeromski,
Jerzy Żuławski.
Autor:
hot pepperhhil
Oceń odpowiedź:
17