Odpowiedź:
Cykl osiemnastu sonetów wydanych wraz ze zbiorem wierszy miłosnych w 1826 r. jest efektem przymusowego pobytu Adama Mickiewicza w Rosji. Pewien podolski ziemianin zatrzymał poetę na trzy dni w swoim stepowym chutorze – Lubomile, co umożliwiło Mickiewiczowi podziwianie okolic Akermanu. Podróż krajoznawcza w okolice Odessy, w maju 1825 r., okazała się wyprawą do innego świata – wtajemniczeniem w Orient. Autor Sonetów poznał wówczas przyrodę całkowicie odmienną od litewskich krajobrazów. Zafascynowanie naturą i kulturą Krymu znalazło upust m.in. w sonecie pt. Stepy akermańskie.
Z romantyczną przekorą i swobodą poeta potraktował język poetycki i tradycyjnie rygorystyczną formę sonetu. Kompozycja Stepów akermańskich odbiega bowiem od norm, które wytyczył Petrarka. Mam na myśli odejście od miłosnej tematyki na rzecz zafascynowania przyrodą. Mickiewicz oczarowany egzotyczną odmiennością ukraińskiej natury, opowiada o podróży, którą odbył z towarzyszami przez dzikie, bezkresne stepy.
W pierwszej strofie sytuacja liryczna wskazuje na mężczyznę, bliżej nieokreślonego, jadącego wozem przez step i podziwiającego przyrodę.
Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu,
Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi
Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi,
Omijam koralowe ostrowy burzanu.