Wstęp:
Literatura może być rozrywką, jednak każdy utwór niesie ze sobą jakieś konkretne przesłanie. Autorzy przekazują w swoich dziełach historie bohaterów, ich doświadczenia chcąc uświadomić swoim czytelnikom, jakich decyzji nie warto podejmować lub jak należy się zachowywać w określonych sytuacjach, by nie popełnić tych samych błędów, które niosą za sobą konsekwencje.
Teza: Literatura może uświadomić nam, co jest złe i nakłonić do czynienia dobra.
Argumenty:
I. Odwołanie do przypowieści o miłosiernym Samarytaninie
- przypowieść pokazuje, że okazując zainteresowanie, dobroć wobec drugiego człowieka, okazujemy swoje człowieczeństwo, przyczyniając się niekiedy do uratowania mu życia.
II. Odwołanie do „Dżumy“ Alberta Camusa
- utwór pokazuje wzorce postępowania, czynienia dobra wobec zagrożenia jakie niesie epidemia dżumy; gdy w Oranie rozprzestrzeniała się dżuma od samego początku do końca walczył z nią doktor Bernard Rieux.
III. Odwołanie do „Lalki“ Bolesława Prusa
- bezinteresowna pomoc niesiona najbiedniejszym przez Stanisława Wokulskiego, postawą świadcząca o dobroci, bohatera i jego chęci poprawy świata, co w pojedynkę niestety nie uda się.
Zakończenie
Literatura pełni niekiedy funkcję perswazyjną poprzez propagowanie czynienia dobra, prezentując bohaterów wiedzących, czym jest miłosierdzie, które wynika z miłości do drugiego człowieka. Pokazuje wzorce, które nakłaniają nas do czynienia dobra i uświadamiają, że warto je okazywać wobec drugiego człowiek, bo wtedy zasługujemy na miano człowieka.