Sejm walny, organizacja i znaczenie w Rzeczypospolitej.Organizacja:
Sejm walny był instytucją w której zasiadała reprezentacja stanowa.
Od 1493 roku obradowały w sejmie 3 stany sejmujące:
- król - który zwoływał sejmu, ustalał jego termin, miejsce i przedmiot obrad.
- senat (duchowni, urzędnicy koronni np. marszałek, kanclerz, podskarbi), urzędnicy terytorialni np. wojewodowie),
- izba poselska - posłowie wybierani na sejmikach ziemskich. Na końcu obrad król wraz z senatem obradowali oddzielnie od izby poselskiej.
Od 1573 były organizowane co dwa lata na 6 tygodni - sejm zwyczajny, lub w nagłym przypadku również mógł zwołać sejm nadzwyczajny.
Konstytucja Nihil novi z 1505 roku wymagała aprobaty wszystkich stanów aby król mógł wydać ustawę. Decyzje podejmowano jednogłośnie.
Znaczenie sejmu walnego:
Często przez zasadę jednomyślności i bardzo długi dyskusji sejm po ustawowych sześciu tygodniach rozpadał się bez podjęcia uchwał.
Brak zgody lub sprzeciw wobec jakiegoś pomysłu – liberum veto, były często wykorzystywane przez stronnictwa magnackie dla prywatnych interesów lub też dla własnych korzyści dogadywali się z wrogami państwa i dla ich interesu zrywali sejm przez liberum veto. Przez co wiele kluczowych spraw dla Rzeczpospolitej nie podjęto, co pośrednio doprowadziło do rozpadu siły króla, jak i państwa polskiego.
Próby zmiany trybu obrad sejmowych podjęto dopiero na sejmie konwokacyjnym w 1764 oraz Sejmie Czteroletnim.