"Dar" Czesława Miłosza a epikureizm.
Moim zdaniem wiersz Czesława Miłosza pod tytułem "Dar" nie nawiązuje do filozofii epikurejskiej, utwór ten nawiązuje do innej antycznej szkoły myślowej tj. do stoicyzmu.
Epikureizm był kierunkiem filozoficznym zakładającym, że kluczem do dobrego życia jest skupienie się na doświadczanych przyjemnościach i minimalizowanie nieprzyjemności i cierpienia.
Stoicyzm z kolei zakładał rezygnację z walki z losem i prób przeciwstawiania się mu, stoicy głosili, że należy spokojnie przyjmować i akceptować wszystko co przynosi nam los. Stoicy uważali również, że nie należy poddawać się popędom, a za to skupić się na sumiennym wykonywaniu swoich obowiązków i "płynięciu z prądem losu".
Analiza wiersza:
Nie było na ziemi rzeczy, którą chciałbym mieć.
Nie znałem nikogo, komu warto byłoby zazdrościć.
Powyższe wersy prezentują stoicką postawę wyzbycia się popędów, co według uczniów tej szkoły filozoficznej było niezbędne do osiągnięcia cnoty. Nie widać tutaj epikurejskiej koncentracji na przyjemności i zaspokajaniu swoich popędów.
Co przydarzyło się złego, zapomniałem.
Ten wers z kolei przedstawia również stoicką postawę spokojnego przyjmowania i akceptacji wyroków losu.