"Psalm 137" nazwiemy lamentacyjnym, ponieważ zawiera w sobie błagalne wezwania podmiotu lirycznego:
- "Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie,
- niech uschnie moja prawica!
- "
- "Niech język mi przyschnie do podniebienia,
- jeśli nie będę pamiętał o tobie
- "
Lament ten ma charakter społeczny, gdyż pochodzi od całego narodu żydowskiego, znajdującego się w niewoli babilońskiej, o czym świadczy fragment:
"Nad rzekami Babilonu -
tam myśmy siedzieli i płakali,
kiedyśmy wspominali Syjon"
W utworze Hebrajczycy rozpaczają nad swoim losem, bojąc się jednocześnie, że w swej niedoli zapomną o Bogu. Wznoszą oni wspólne modły, aby nigdy nie odwrócili się od swojego Pana.
Jak zbudowany jest "Psalm 137"?
"Psalm 137" tytułowany także "Nad rzekami Babilonu" składa się z dwóch strof.
Pierwsza zwrotka jest wyraźnie dłuższa od drugiej i opisuje ówczesną sytuację Hebrajczyków, którzy przebywają z dala od swej ojczyzny.
Druga strofa zaś jest wezwaniem do Boga, aby ten nie pozwolił narodowi izraelskiemu zapomnieć o sobie.
W utworze występują liczne przerzutnie, zaś znaki interpunkcyjne użyte są zgodnie z podstawowymi zasadami języka, co ma obrazować dialog człowieka z Bogiem.
#SPJ4