Jaki artysta grafik, żyjący w XV wieku, dokonał „nobilitacji” wczesnego drzeworytu, tworząc w tej technice? Krótko scharakteryzować jego twórczość.

Zad. 3

[tex]x=2^5\\y=4^5=(2^2)^5=2^{10}\\\\x*y=2^5*2^{10}=2^{15}\\Odp. A\\\\\frac{y}x=2^{10}:2^5=2^5\\\\Odp. C[/tex]

Zad. 4

[tex]\frac{4^{8}}{8^4}=\frac{(2^2)^8}{(2^3)^4}=\frac{2^{16}}{2^{12}}=2^4=16\\1. Prawda\\\\\frac{5^{25}}{25^5}=\frac{5^{25}}{(5^2)^{5}}=\frac{5^{25}}{5^{10}}=5^{15} \neq \frac1{15}\\2. Falsz[/tex]

Zad. 5

[tex]\frac{4^{32}}2=\frac{(2^2)^{32}}2=\frac{2^{64}}2=2^{63}\\Odp. D[/tex]

Zad. 6

[tex]9*9*9*9*9*9*9*9*9=9^9=(3^2)^9=3^{18}\\Odp. A[/tex]

Zad. 7

[tex]a=5^{10}\\\\2a=2*5^{10} \neq 10^{10}\\\\1. Falsz\\\\a^2=(5^{10})^2=5^{20}=(25^{\frac12})^{20}=25^{10}\\\\2. Prawda[/tex]

Dany jest ciąg liczbowy:

[tex]a_n=\dfrac{2-3n}{n+2}[/tex]

Do zbadania mamy monotoniczność tego ciągu.

Ciąg aₙ jest rosnący, gdy aₙ₊₁ - aₙ > 0.

Ciąg aₙ jest malejący, gdy aₙ₊₁ - aₙ < 0.

Ciąg aₙ jest stały, gdy aₙ₊₁ - aₙ = 0.

Budujemy wyraz aₙ₊₁:

[tex]a_{n+1}=\dfrac{2-3(n+1)}{(n+1)+2}=\dfrac{2-3n-3}{n+3}=\dfrac{-3n-1}{n+3}[/tex]

Badamy znak różnicy aₙ₊₁ - aₙ:

[tex]a_{n+1}-a_n=\dfrac{-3n-1}{n+3}-\dfrac{2-3n}{n+2}=\dfrac{(-3n-1)(n+2)-(2-3n)(n+3)}{(n+3)(n+2)}\\\\=\dfrac{-3n^2-6n-n-2-2n-6+3n^2+9n}{(n+3)(n+2)}\\\\=\dfrac{-8}{{(n+3)(n+2)}}[/tex]

Jako, że n jest liczbą naturalną, to (n + 3)(n + 2) > 0.

Mamy iloraz liczby ujemnej i dodatniej, co daje nam wynik ujemny

[tex]a_{n+1}-a_n < 0[/tex]

Stąd wniosek:

Jako artystę, którego twórczość miała istotny wpływ na kształtowanie się danej epoki w sztuce, możemy wskazać Stanisława Wyspiańskiego.

Stanisław Wyspiański:

• żył na przełomie XIX i XX wieku, tworzył w epoce Młodej Polski
• uczył się malarstwa od Jana Matejki
• jego obrazy cechowały się zwartą formą i nawiązaniami do folkloru, co było wyróżnikiem malarstwa tej epoki
• oprócz obrazów tworzył także teksty literackie - jest między innymi autorem dramatu "Wesele", który ukazywał problemy społeczne współczesnej autorowi Polski
• w swoich utworach posługiwał się bogatą symboliką, stosował także konwencję zwaną oniryzmem

Dzieła Stanisława Wyspiańskiego są dziś sztandarowymi przykładami twórczości Młodej Polski.

Oniryzm to konwencja używana w literaturze, która polega na stworzeniu świata przedstawionego w taki sposób, aby sprawiał on wrażenie marzenia sennego.

Na onirystyczne uniwersum składać się mogą pogmatwane dialogi, nierealistyczne postacie i lokacje oraz wydarzenia, które w normalnym świecie nie mogłyby istnieć czy mieć miejsca.

#SPJ1

[tex]y=-3x^2\\\\\text{Wykres w zalaczniku}\\a=-3 \to a < 0 - \text{ramona paraboli skierowane w dol}\\D \in R\\\Delta=0^2-4*(-3)*0=0 - \text{jedno miejsce zerowe}\\p=\frac{0}{-6}=0\\q=\frac{0}{-12}=0\\\text{Wierzcholek: }W=(0, 0)\\Zw: y\in (-\infty; 0 > \text{ poniewaz ramiona sa skierowane w dol a wierzcholek jest w punkcie (0, 0)}\\\text{Os symetrii: } x=p=0[/tex]

[tex]y=5x^2\\\\\text{Wykres w zalaczniku}\\a=5 \to a > 0 - \text{ramiona skierowane w gore}\\D\in R\\\Delta=0^2-4*5*0=0 - \text{jedno miejsce zerowe}\\x_0=\frac{0}{10}=0\\p=x_0=0\\q=\frac{0}{20}=0\\W=(0, 0)\\Zw: y\in (-\infty; 0)\\\text{Os symetrii: } x=p=0[/tex]