Krótki opis podbojów Aleksandra Wielkiego:
- po śmierci Filipa Macedońskiego, jego syn, Aleksander Wielki, postanowił wprowadzić w życie jego plan - podbój Persji.
- na początku swojego panowania, w Grecji wybuchło powstanie przeciw macedońskiej okupacji, jednak młody król szybko je stłamsił.
- w 334 r.p.n.e., po powstaniu, rozpoczęła się inwazja. w tym samym roku Aleksander wygrał pierwszą z wielkich bitew przeciw Persji i jej królowi królów Dariuszem III. Była to bitwa nad rzeką Granik.
- Jesienią 333 rozbił siły Dariusza pod Issos.
- kierując się na południe, zajął wiele miast fenickich. Następnie bez walki zajął Egipt, gdzie ludzie ogłosili go faraonem.
- w 331 r.p.n.e. wyruszył do Mezopotamii; w bitwie pod Gaugamelą rozbił ostatecznie armię perską.
- zajął Mezopotamię, oraz stolice Persji - Persepolis.
- Następnie wyruszył na podbój Indii, jednak jego żołnierze, znużeni walką wymogli na nim koniec kampanii.
- Aleksander wrócił do Babilonu, gdzie rozpoczął planowanie kolejnej wyprawy. Zmarł jednak przed realizacją swoich planów.
Aleksander Wielki miał wielkie marzenie zniszczenia imperium Perskiego. Chciał on stworzyć wielkie imperium, którego byłby władcą absolutnym, wolnym od panowania Persów. Istnieje również teoria, że Aleksander chciał zudować wielokulturowe imperium, w którym zarówno Grecy, jak i obcokrajowcy mogli być równi (co widać np. przez jego małżeństwo z perską księżniczką).
Aleksander Wielki
Nazywany Aleksandrem Macedońskim (356-323 p.n.e.). Król Macedonii, twórca rozległego, bliskowschodniego imperium. W młodości wychowywany przez sławnego filozofa Arystotelesa. Zasiadł na tronie w roku 336 roku p.n.e., po śmierci swojego ojca Filipa II.
W 334 roku rozpoczął wielką kampanię przeciwko Persji, rządzonej przez Dariusza III. Zwycięzca spod rzeki Granik (334 p.n.e.), Issos (333 p.n.e.), zdobył całą Palestynę i Egipt. W 331 roku zadał Dariuszowi ostateczną klęskę pod Gaugamelą, wcielając do swojego imperium Mezopotamię, a także obszar dzisiejszego Iranu i Afganistanu. Podjął próbę podboju Indii, w trakcie której o mało sam nie zginął podczas szturmu na jedno z miast.
Pamięta się go ze względu na geniusz wojskowy i zamiłowanie do kultury. Aleksander Wielki był jednak zarazem bezwzględnym wodzem, odpowiedzialnym za jedne z największych rzezi starożytnego świata. Taki los spotkał m.in. mieszkańców Tyru, którzy zostali wymordowani lub sprzedani jako niewolnicy. Tysiące mężczyzn przypłaciło życiem stawienie oporu armii Aleksandra w Gazie.
Aleksander Wielki zmarł w Babilonie w wieku zaledwie 33 lat. Przyczyną jego zgonu była prawdopodobnie malaria, choć wielu autorów nadal twierdzi, iż władca padł ofiarą skrytobójczego ataku. Kilka miesięcy później jego żona Roksana urodziła jego syna, późniejszego Aleksandra IV.
