Wyjaśnienie:
Rozpad beta minus, przemiana β− – sposób rozpadu jądra atomowego, podczas którego neutron ulega przemianie w proton oraz emitowany jest elektron e− (promieniowanie beta) i antyneutrino elektronowe. Podstawą tego rozpadu jest przemiana kwarku dolnego w górny połączona z emisją wirtualnego bozonu W−, który w czasie około 10−27 s rozpada się na parę elektron-antyneutrino elektronowe[1].
Przykłady izotopów, które ulegają rozpadowi beta minus: Co-60, Na-24, C-14, H-3 (tryt).
Przykładowe zapisy rozpadów:
13755Cs → 13756Ba + e− + νe6027Co → 6028Ni + e− + νe2411Na → 2412Mg + e− + νe146C → 147N + e− + νe31H → 32He + e− + νe